درباره تفسیر این آیه عظیم الشان، ابن‌سنان گوید: از امام صادق (عَلیه‌ السَلام) تفسیر «بِسم الله الرَحمن الرَحیم» را پرسیدم.
پس حضرت فرمودند: باء بهاء (و روشنی) خدا است و سین (سناء) و میم (مجد) اوست.
برخی روایت کرده‌اند که: میم و سین سناء (و رفعت) خدا است و میم مجد (و بزرگواری) خدا و یا ملک (و سلطنت) او است، و «الله» معبود و خدای هر چیزی است و رحمان مهربان است به همه‌ی خلقش و رحیم مهربان است به خصوص بر مؤمنین.
علاوه بر این صفوان بن یحیی از شخصی روایت می‌کند که بیان داشته است: از امام صادق (عَلیه‌ السَلام) تفسیر «بِسم الله الرَحمن الرَحیم» سؤال کردم.
پس حضرت فرمودند: باء بهاء (و روشنی) خدا است، و سین سناء (و رفعت) خدا است، ومیم ملک (و سلطنت) خدا است.
سؤال کردم: الله چه معنی دارد؟
حضرت فرمودند : الف نعمت های خدا بر بندگانش است که به وسیله ولایت ما به آن دست یافتند و لام الزام بندگان است به محبت و ولایت ما از ناحیه خدا.
سؤال کردم: هاء چه معنی دارد؟
حضرت فرمود: به معنی هوان و حقارت برای آنان که با محمد و آل محمد (صَلی الله عَلیه وَ آله وَ سَلم) مخالفت کند.
گفتم: الرحمن چه معنی دارد؟
بیان داشتند: مهربان و با شفقت نسبت به همه‌ی جهانیان.
گفتم: الرحیم چه معنی دارد؟
حضرت فرمودند: مهربان و رحیم نسبت به خصوص بر مؤمنین.( یعنی رحمان اشاره به رحمت فراگیر و رحیم اشاره به رحمت مخصوص بر مؤمنین است).

منابع:

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج89: 231.

2-شیخ صدوق، معانی الاخبار: 3.

*قاضی‌ زاهدی، پرسش‌های مردم و پاسخ‌های امام صادق (ع): 10.