روز پنج‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ ـ تبریز، این شهر کهن با هوایی که بوی تاریخ و زندگی می‌دهد، بار دیگر زیر سایه‌ سنگین مازوت‌سوزی نیروگاه حرارتی‌اش به نفس‌نفس افتاده است.در زمستان‌ها، کمبود گاز بهانه‌ای است تکراری. اما امروز، در میانه‌ اردیبهشتی معتدل که مصرف گاز خانگی به حداقل رسیده، این پرسش بی‌پاسخ مانده که چرا باز هم چرخ تولید برق باید با مازوت بچرخد؟مردم دیگر تنها نگران آلودگی نیستند؛ نگران سکوتند. نگران آنند که پشت درهای بسته، تصمیماتی گرفته می‌شود که سهم هوای پاک را از آن‌ها می‌گیرد.نیروگاه حرارتی تبریز، سال‌هاست به‌عنوان یکی از منابع اصلی آلودگی هوا شناخته می‌شود. آلودگی‌ای که نه تنها نفس را تنگ می‌کند، که دل را هم می‌فشارد.مردم تبریز امروز نه فقط هوا، که شفافیت می‌خواهند. صداقت می‌طلبند. و پاسخی روشن از مسئولانی که باید امانت‌دار سلامت شهر و جان شهروندان باشند.هوای پاک، حق همه است؛ حقی که تبریز دیگر نباید از آن محروم بماند.