شاید تا همین یکی دو سال پیش، بسیاری از دنبال‌کنندگان اخبار سیاسی و اقتصادی با شک و تردید به قدرت اقتصادی چین و توانایی‌های ملی و درونی آن می‌نگریستند. اما چیزی که در این میان، نگارنده را به نگاشتن این سطور ترغیب کرد، یک خبر جدید و رکوردی تازه بود که شکستن آن‌ها حالا به عادت مستمر «اژدهای زرد» تبدیل شده است. خبر این بود: «مازاد تجاری چین برای نخستین بار از یک تریلیون دلار فراتر رفت؛ جهشی که با رشد دوباره صادرات در شرایط ضعف تقاضای داخلی تقویت شده است...».
این رکوردشکنی در حالی اتفاق می‌افتد که صادرات چین به آمریکا به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مصرف کالا و خدمات چینی، به‌دلیل تعرفه‌های وضع شده در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ تا ۲۹ درصد کاهش یافته است! در مقابل، اقتصاد، سیاست و تجارت سیال و چابک چینی توانسته به‌سرعت جایگزین‌هایی برای این کاهش چشمگیر دست و پا کرده و از تهدید تعرفه‌های تجاری مذکور، فرصتی برای خلق و توسعه بازارهای مصرفی جدید ایجاد کند. به‌عنوان مثال، صادرات کالا و خدمات به جنوب‌شرق آسیا و اروپا را به‌طور چشمگیری افزایش داده است. امری که با توجه به ناپایداری شخصیتی ترامپ و همچنین شرایط شکننده اقتصاد ایالات متحده و احتمال بازگشت شرایط تعرفه‌ای به پیش از دوران ترامپ، به خودی خود می‌تواند یک ظرفیت مثبت ۱۹ درصدی برای تجارت چینی‌ها فراهم کند و این مازاد تجاری که همان تفاضل واردات و صادرات این کشور است را به اعداد شگفت‌انگیزتری برساند. درواقع می‌توان گفت اقتصاد چین به چند دلیل ماهیتی، اصولاً تحریم‌پذیر و تعرفه‌پذیر نیست؛ نخست اینکه با وجود تمامی پیوندهای بین‌المللی و اتصال به سیستم‌های مالی جهانی، استقلال بانک مرکزی و سیاست‌های تجاری در این کشور سبب شده ما با گونه‌ای منحصر به‌فرد و موفق از آنچه «اقتصاد ملی» خوانده می‌شود مواجه باشیم که شاید از مناسبات جهانی متأثر شود اما به سختی با بحران یا فروپاشی مواجه خواهد شد. جمعیت زیاد، وسعت، دسترسی و بازارهای مصرفی گسترده و نزدیک نیز گوشه‌ای از مواهبی است که جغرافیا، پیشکش این غول اقتصادی جدید کرده است. لذا به نظر می‌رسد «درون‌زا و برون‌گرا» که به‌عنوان راهبرد کلان اقتصادی در کشوری تحت محاصره و تحریم مثل ایران مطرح شده بود، به شکلی تام در چین اجرا شده و حالا این کشور را به مرحله‌ای رسانده که طرف آمریکایی در سند راهبردی امنیت ملی ۲۰۲۵ که مهر تأیید همین دولت «تعرفه‌گذار» فعلی را به همراه دارد، با عقب‌کشیدن از زیاده‌خواهی و گنده‌گویی، چین را با برچسب «شریک اقتصادی و نه دشمن» معرفی می‌کند.