می‌گویند جنگ چهره زنانه ندارد. حتی اگر این گفته درست باشد کسی نمی‌تواند منکر این حقیقت باشد که بیشتر ویرانه‌ها و خرابی جنگ بر شانه زنان جامعه سنگینی می‌کند وهمین شاید بهترین دلیل باشد که زنان هم "می‌توانند" و "باید" راوی مخاطرات جنگ باشند.

 جنگ به روایت یک بانو

قدس آنلاین: در همه جای جهان "زنان" نقش عمده‌ای در واگویه مصایب ریز و درشت جنگ داشته اند . درسالهای گذشته که جنگ خود را در قالب مقاومت نشان داده است بازهم جایگاه زنانی که روایتگر این وقایع بوده‌اند، بیش از پیش به چشم آمده است.

در میان زنانی که در سالهای گذشته موضوعات جنگ و مقاومت را دستمایه آثارشان کرده اند رخشان بنی اعتماد (گیلانه) منیرقیدی (ویلایی‌ها) انسیه شاه حسینی (شب بخیر فرمانده) مریم دوستی (دریاچه ماهی)  ونرگس آبیار (شیار ۱۴۳) از جمله  فیلمسازانی بودند که پا در این میدان گذاشته‌اند و آثار خوبی هم ساخته‌اند.

در این میان نرگس آبیار توانسته جایگاهش را به عنوان یک زن فیلمساز که آثار قابل قبولی در حوزه اجتماعی ساخته، تثبیت کند.

قهرمانان اصلی فیلمهای آبیار زنانی هستند که زندگی آنها را در موقعیتی قرار می‌دهد که باید تصمیم‌های سخت بگیرند. او درفیلم " اشیاء از آنچه می‌بینید به شما نزدیکترند" ، "شیار ۱۴۳" و "نفس" این موقعیت تکرار شونده را بارها به نمایش می‌گذارد.

قهرمانان زنی که او آنها را تصویر می‌کند، ورای جذابیت‌های معمول و قالب‌های کلیشه‌ای که بارها دیده‌ایم، جا می‌گیرند و به همین دلیل کارکرد آنها به عنوان شخصیت‌های تأثیر گذار قائم به ذات کاملاً خاص ویگانه است.

در شانزدهمین جشنواه فیلم مقاومت فیلم "شبی که ماه کامل شد" ساخته این فیلمساز در بخش اصلی آن حضور دارد که یک روایت پر تعلیق و تکان دهنده از زندگی فائزه منصوری و عبدالحمید ریگی است. آبیار در این فیلم آنچنان موفق و مسلط بر ابزار سینما ظاهر شده که ما یادمان می‌رود او هنوز به تعداد انگشتان یک دست هم فیلم سینمایی نساخته است. آبیار در این فیلم از همه تجربه فیلمهای پیشینش استفاده می‌کند تا اثر استانداردی خلق کند و واقعیت این است فیلم آنقدر درنمایش جزییات درخشان وچشمگیر است که بعید است به این زودیها آدمهای این فیلم از ذهن مخاطب پاک شوند.

ویژگی بزرگ فیلم او  حفظ تعادل در میان شخصیت‌های مثبت ومنفی است فیلمساز تلاش نکرده جانب یکی از شخصیت‌ها را بگیرد به همین دلیل شخصیت‌هایی که می‌بینیم بسیار باور کردنی ، جذاب و کاملاً ملموسند. فیلمساز در نمایش چگونگی شکل گیری شخصیت‌های مختلف فیلم بسیار موفق عمل کرده است. اینکه چگونه یک جوان عاشق پیشه شاعر مسلک آرام آرام پوست می‌اندازد و تبدیل به دیوی تمام عیار می‌شود به خودی خود جذاب است و آبیار این سیر سقوط را هنرمندانه تصویر کرده است. اودر نشان دادن جزییات این تغییرات کاملاً موفق عمل می‌کند ونشان می‌دهد آرام آرام به هیأت یک فیلمساز دغدغه‌مند که بر ابزار سینما نیز تسلط دارد، در آمده است.

نرگس آبیار تنها فیلمساز زن ایرانی است که فیلمی‌از او در بخش اصلی شانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت حضور دارد. او با چند فیلم اخیرش نشان داده که می‌توان آثار مهم اجتماعی را در آثار بعدی او نظارگر بود. آبیار راوی صادق و توانمندی در سینماست که هنرش را در روایت آثاری چون "شیار ۱۴۳" دیده‌ایم. آبیار بواسطه اینکه از دنیای ادبیات به سینما آمده می‌تواند چهره جنگ و مقاومت را از نگاه زنانه تصویر کند. همان گونه که بسیاری از مردان، چهره جنگ ومقاومت را از نگاه خویش تصویر کرده‌اند.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.