به گزارش قدس آنلاین، طبق نتایج یک نظرسنجی اخیر از جوانان در آمریکا، حدود یک سوم از جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله معتقد به وجود یک قدرت برتر هستند که در مقایسه با اعتقاد یک چهارم آن ها در سال ۲۰۲۱، افزایشی چشمگیر را نشان می دهد. این یافته ها، بر اساس نظرسنجی ماه دسامبر، بخشی از گزارش سالانه موسسه تحقیقاتی اسپرینگ تاید، یک سازمان غیرانتفاعی غیرحزبی، درباره وضعیت دین و جوانان در آمریکا انجام گرفته است.

جوانان، فعالان حوزه الهیات و رهبران کلیسا این افزایش را تا حدی به نیاز مردم به باور داشتن به چیزی فراتر از خود، پس از سه سال سختی های همه گیری کرونا نسبت می‌دهند.

برای بسیاری از جوانان، همه گیری اولین بحرانی بود که در زندگی با آن مواجه می شدند. می توان گفت این اتفاق بر همه افراد تأثیر گذاشت و از دست دادن خانواده و دوستان تا عدم اطمینان در مورد شغل و زندگی روزمره از بسیاری جهات به جوانان آمریکایی ضربه زد. آنها اکنون به همان آسایشی روی می‌آورند که نسل‌های قبلی در طول تراژدی‌ها و بحران های مختلف برای پیدا کردن آرامش به آن روی می آوردند.

بکا بل، دانشجوی ۱۸ ساله کالج از پئوستا در ایالت آیووا می‌گوید: «ایمان به خدا به شما دلیلی برای زندگی و امید می‌دهد.»

خانم بل، مانند بسیاری در گروه سنی خود، به دلیل تحصیل و کار، به طور منظم در مراسم مذهبی شرکت نمی کند. اما او ایمان خود به خدا را با دنبال کردن افراد خاصی در رسانه‌های اجتماعی، از جمله یک زن جوان که آشکارا در مورد زندگی و عقیده‌اش صحبت می‌کند، کشف کرده، که خانم بل، که در خانواده ای کاتولیک بزرگ شده است، می‌گوید این موضوع را برای او معنادارتر و مرتبط‌تر میکند.

نظرسنجی اسپرینگ تاید از اصطلاح «قدرت برتر» استفاده می‌کند، که می‌تواند شامل خدا باشد، اما به یک مفهوم مسیحی یا مذهب خاص محدود نمی‌شود، تا طیف گسترده تری از مؤمنان را به خود جلب کند. بسیاری از بزرگسالان جوان می گویند که لزوماً به خدایی که در تصاویری که از دوران کودکی به یاد دارند یا در قسمت های کتاب مقدس شرح داده شده است اعتقاد ندارند، اما معتقدند خدایی خیرخواه بالاتر وجود دارد. البته نظرسنجی های دیگر، از جمله گالوپ، به طور خاص در مورد اعتقاد به خدا سؤال می کند و نشان می دهد که جوانان معتقد به خدا کاهش یافته اند.

پایان شکست ناپذیری

کشیش داریل رابرتز، کشیش کلیسای باپتیست در واشنگتن دی سی، می‌گوید همه‌گیری، ناآرامی‌های نژادی، ترس از دست دادن شغل و سایر نگرانی‌های اقتصادی، لایه‌های محافظتی را که بسیاری از جوانان احساس می‌کردند که آنها را احاطه کرده است، از بین برد. او می گوید که دیگر مردم احساس شکست ناپذیری نمی کنند، و برخی برای محافظت به خدا روی می آورند.

ابیگیل ویسکو روزرت، معاون دانشکده الهیات دانشگاه پرینستون که در کلیسای پروتستان کشیش است می‌گوید: «ما در میان جوانان شاهد گشودگی نسبت به تعالی الهی هستیم که مدت ها بود مانند آن را ندیده بودیم.»

در عین حال، بسیاری از جوان می گویند که به خاطر مسائلی مانند عدالت نژادی، برابری جنسیتی و حقوق مهاجرت احساس می کنند که از مذهب سازمان یافته جدا شده اند، و اعتقاد به خدا یا یک قدرت برتر لزوماً به حضور در کلیسا یا وابستگی مذهبی ترجمه نمی شود.

در نظرسنجی که وال استریت ژورنال ماه گذشته منتشر کرد نشان داد که ۳۱ درصد از جوانان آمریکایی ۱۸ تا ۲۹ ساله، معتقدند مذهب برای آنها بسیار مهم است، که پایین ترین درصد در بین تمام گروه های سنی بزرگسالان است. مطالعه‌ای که در مرکز تحقیقات پیو در ماه گذشته منتشر شد، نشان داد که ۲۰ درصد از جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله ماهانه یا بیشتر در مراسم مذهبی شرکت می‌کنند که نسبت به ۲۴ درصد در سال ۲۰۱۹ کاهش یافته است.

دزموند عادل، ۲۷ ساله، خود را یک «خداباور ندانم گرا» توصیف می کند (کسی که به وجودِ حداقل یک خدا اعتقاد دارد؛ ولی معتقد است که پایه این گزاره، ناشناخته یا ذاتاً، ناشناختنی است.) او در کودکی هر یکشنبه در کلیسا شرکت می‌کرد، اما به خاطر نمی‌آورد که «کدام زیرمجموعه مسیحیت» را نمایندگی می‌کرد، و در نوجوانی از رفتن به کلیسا دست کشید. او می‌گوید ۱۰۰% متقاعد نشده که قدرت بالاتری وجود دارد، اما به وجود قدرتی تمایل دارد که به یک فرقه وابسته نیست.

مشارکت در مراسمات مذهبی

کریستین کاماچو، ۲۴ ساله، در یک خانواده محافظه‌کار کاتولیک بزرگ شده است و می‌گوید زمانی که والدینش طلاق می‌گرفتند و با افسردگی روبرو شده، و نسبت به خدا شک پیدا کرده چون این سوال برایش مطرح شده که چطور خدا اجازه می دهد چنین چیزی برای او رخ دهد؟

با گذشت سالها، تصور او از خدا تغییر کرده، و از یک خدای مجازات کننده و قضاوت کننده در دوران کودکی به یک خدای پذیرنده تر تبدیل شده است. او فکر می کند که این باور در میان نسل او رایج است، کسانی که خدا را با یک دین سازمان یافته خاص شریک نمی دانند.

آقای کاماچو، که در مینیاپولیس زندگی می‌کند و در آستانه پیوستن به یک فرقه مذهبی خداباور است، می‌گوید: «بسیاری از مردم توسط مؤسسات مذهبی موجود انگیزه خود را به خدا از دست می دهند.»

کورتنی فارتینگ ۲۶ ساله، که به عنوان نماینده خدمات مشتری برای یک مرکز کار می کند، در کلیساهای باپتیست حضور پیدا و خود را مسیحی معرفی می کند. خانم فارتینگ، که در ریچموند زندگی می کند، به خدا اعتقاد دارد اما می گوید که در نوجوانی این اعتقاد را زیر سوال برده است. حالا، او می‌گوید، تصمیم گرفته که دوباره به خدا باور داشته باشد.

«اگر من شروع به شک کنم، یا باور کنم که خدایی وجود ندارد، من را به مارپیچی پر از این سوال که «چه می‌شد» می‌فرستاد، اتفاقی که ترجیح می‌دهم وارد آن‌ نشوم.»

آلورا نورس ۲۹ ساله که مادر چهار فرزند در مونت است، همیشه به خدا ایمان داشته است. او دیگر به کلیسای کاتولیک نمی رود، جایی که به گفته او، آنها در مورد اهدای کمک های مالی بیش از حد صحبت کرده و انگیزه های مذهبی او را تضعیف می کردند. او می گوید: «ترجیح می‌دهم خدا را همانطور که با خانواده‌ام هستم ستایش کنم. ما هر شب به دعا می پردازیم.»

منبع: وال استریت ژورنال

مترجم: امیرمحمد سلطانپور