«اللَّهُمَّ اِنِّی اَسْاَلُکَ فِیهِ مَا یُرْضِیکَ وَ اَعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذِیکَ وَ اَسْاَلُکَ التَّوْفِیقَ فِیهِ لِاَنْ اُطِیعَکَ وَ لا اَعْصِیَکَ یَا جَوَادَ السَّائِلِینَ».
خدایا در این ماه آنچه تو را خشنود میکند از تو درخواست میکنم، و از آنچه تو را ناخشنود میکند به تو پناه میآورم، و از تو در این ماه توفیق اطاعت و ترک نافرمانیات را خواستارم، ای بخشنده به نیازمندان.
شرح و تفسیر:
این دعا بیانگر حقیقت عبودیت و تضرع به درگاه الهی است. «اللَّهُمَّ اِنِّی اَسْاَلُکَ فِیهِ مَا یُرْضِیکَ» نشان از درکی عمیق از رابطهی انسان و پروردگار دارد؛ چرا که مطلوب حقیقی سالک الی الله، جلب رضایت الهی است. این رضایت، حقیقتی فراتر از خواستههای شخصی و دنیوی بوده و به معنای هماهنگی با ارادهی الهی و زیستن در شعاع نور حقیقت است. در مقابل، «و اَعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذِیکَ» به پرهیز از اعمالی اشاره دارد که موجب نارضایتی حق تعالی میشود. این درخواست نشانگر نوعی آگاهی و بیداری قلبی است که سالک را از گام نهادن در مسیرهای ظلمانی بازمیدارد.
بخش سوم دعا، «و اَسْاَلُکَ التَّوْفِیقَ فِیهِ لِاَنْ اُطِیعَکَ وَ لا اَعْصِیَکَ» تقاضایی برای دریافت توفیق الهی است. در مسیر بندگی، تنها ارادهی انسان کافی نیست، بلکه توفیق الهی نیز ضروری است؛ چرا که بدون هدایت و مدد الهی، ارادهی انسان در طوفان نفس و وسوسههای دنیا سرگردان میشود. و در پایان، «یَا جَوَادَ السَّائِلِینَ» ندا به سرچشمهی جود و کرم است که همواره لطف بیمنتهایش را بر بندگان جاری میسازد.
نظر شما